Doel

In het midden van de vorige eeuw, en wel op 1 november 1950, ofwel op het feest van Allerheiligen, heeft Pius XII (1939-1958) – de paus die ten onrechte er van beschuldigd wordt, dat hij de belangen van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog te weinig heeft behartigd – in alle openbaarheid verklaard, dat het een door God geopenbaarde waarheid is, dat Maria, de moeder van zijn Zoon Jezus Christus, na haar aardse bestaan met ziel en lichaam in de hemel is opgenomen. Zo’n uitspraak wordt dogma genoemd.

God heeft met deze uitspraak niet alleen een nieuw tijdperk in de geschiedenis der mensheid aangekondigd, en wel de periode van de voltooiing van ons inzicht in dat wat Hij door de profeten in het Oude Verbond en door Jezus Christus heeft verkondigd; Hij wilde met deze verklaring ook een vernieuwing van de geloofsbeleving brengen die toen noodzakelijk was.

Doch het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965), dat beweerde een tijdperk van bloei te zullen brengen, heeft hieraan niet beantwoord. De kerken zijn leeggelopen, het geloof verdwenen, het maatschappelijk leven in ernstige mate aangetast. Het heeft geen zin bij de tragiek hiervan stil te blijven staan. Bovendien getuigt het van weinig moed. Het leven gaat verder en ook wij moeten verder gaan.

Als wij willen vernieuwen, dan moeten wij proberen die ogenblikken uit het verleden terug te vinden, waarop men het spoor bijster is geraakt. Van daaruit is een begin mogelijk, dat een werkelijke vernieuwing van het geloof in de mens zelf tot doel heeft. Dit zijn de gedachten die achter dit dogma van de tenhemelopneming van Maria met ziel en lichaam schuilen.

In dit kader is één van de activiteiten van de stichting Maria Tenhemelopneming om vanuit deze pauselijke uitspraak over Maria die vernieuwing van geloof en zeden te brengen die nu nog veel noodzakelijker is. Daartoe zal het centrum van de stichting Maria Tenhemelopneming allereerst en bovenal een plaats zijn waar de gelovigen, die vanuit hun eenheid in geloof en gelijkgezindheid een unie vormen, deel kunnen nemen aan de liturgie, ofwel eredienst, zoals deze eeuwenlang tot en met paus Pius XII is overgeleverd. U bent van harte uitgenodigd om hieraan deel te nemen, met name aan het Heilig Misoffer.

De aanvallen op het katholieke geloof hebben zich in het bijzonder gericht op de ons overgeleverde vorm en inhoud van het H.Misoffer als hart en levensbron geloof en zeden. In de zogenoemde “eucharistievieringen” staat niet meer Jezus Christus en diens offer aan het altaar maar de mens aan een tafel met het werk van zijn handen centraal. Door deze vergoddelijking van de mens is op duivelse wijze enorme schade toegebracht aan het authentieke geloof in de Godmens Jezus Christus met alle gevolgen van dien, zoals een zeer sterke verloedering van onze maatschappij. Daarom is de verzorging van dat overgeleverde H.Misoffer de meest wezenlijke opdracht van deze voormalige Dogmatische Unie. Daarnaast zullen de perspectieven voor de moraal die in deze uitspraak over Maria liggen opgesloten, bijzonder belicht worden. Hierdoor zal er een antwoord gegeven worden op de ongekende relatieproblematiek van onze tijd. Door dit alles zal het dagelijkse leven van de katholiek die vernieuwing kennen die God wil voor onze tijd: de periode van het einde aller tijden, ofwel het tijdperk dat onmiddellijk voorafgaat aan de Wederkomst van Jezus Christus met het Laatste Oordeel en de opname met lichaam en ziel van de mensen van goede wil in het koninkrijk der hemelen.